جستجوگر گوگل

        اطلاعات عمومی را طبق شماره پیگیری نمایید

       3) سبک های هنری جهان

نئوکلا سی سیسم

 نئوکلاسی سیسم ( کلاسی سیسم نو) عنوان گرایشی است که در نیمه قرن هیجدهم از ( رم ) آغاز شد و به سرعت در نقاط د یگر گسترش یافت . این گرایش از برخی جهات نتیجه واکنش بر ضد افراط کاری های(  باروک  و  روکوکو) بود واز بعضی نظرها نیز حاصل اشتیاق به باز آفرینی هنر  یونان و روم . از سال ( 1748 ) با کشفیات با ستانشناسی در شهرهای پمپئی ، هرکولا نیوم  به تحکیم گرایش نئوکلاسی سیسم کمک کرد و آثار و شواهد به د ست آمده ازاین د و شهرخصوصیت ها و ویژگیهای واقعی هنر کلا سیک را برهنرمندان   نئوکلاسی سیسم  آشکار نمود . تفاوت عمده این شیوه با گرایش های  کلاسیک قبل ازآن درآنست که هنرمندان   نئوکلاسی سیسم  برای نخستین باربطورآگاهانه خود رابه هنرباستانی محد ود کرد ند ود ر همه حال متوجه بود ند که کار آنها هم از نظراسلوب وهم ازجهت مضمون یک کار تقلیدی است . این گونه تقلید ازمضامین باستانی را د رمشخص ترین شکل آن میتوانیم د رآثار ( ژاک لوئی داوید) د رتابلو  سوکند هوراتی  مشاهده کنیم . ازد یگرچهره های سر شناس این مکتب ( باری ، کانووا ، فلا کسمان ، هامیلتون ،  منگز و پیرانزی) را میتوان نام برد

رومانتی سیسم   

رومانتی سیسم  یعنی گرایش به مسائل رومانتیک ( خیالی و غیر واقعی ) ومراد از آن شیوه ایست که ضد یت با مبانی فلسفی ، سیاسی وهنری نئوکلا سی سیسم د ر اواخر قرن هیجدهم واوائل قرن نوزدهم د راروپا بوجود آمد .اصطلاح رومانتی سیسم معرف تفکری است که د رآن احساس وعاطفه نقش عمده را داشت . شیوه رومانتیک، بواسطه همین مقید بود ن به احساس و عاطفه، مبتنی برشناختی بود که از هر گونه نفوذ سنت برکنار بود . هنرمند رومانتیک در پی یافتن واقعیتی ژرف تراز سنت و قاعده بود و می خواست آن انسان ( طبیعی ) را که پشت نقاب انسان جامعه ساخته سنتی ، پنهان مانده بود ، باز بشناسد . قرن هیجدهم که قرن نقد و تحلیل بود با مجال دادن به بحث و جد لهای داغ د ر باره خوب و بد زمینه فکری رومانتی سیسم را فراهم ساخت . خوب از نظر هنرمند رومانتیک ، آن اثری نبود که تناسبات و اجزاء هماهنگ و موزون داشت ، بلکه اثری بود که عواطف خوشایند د ر بیننده ایجاد می کرد . اواز هنر بعنوان یکنوع وسیله تحریک احساسات استفاده می کرد . دلاکروا و ژریکو  دوتن از مشهور ترین هنرمندان  رومانتی سیسم هستند 

رئالیسم           

رئالیسم یا واقعیت گرایی تفکری است مبنی بر این اعتقاد که وجود و هستی اشیاء و پد یده ها مستقل از ادراک و حواس بشر است . در زمینه هنر و اد بیات ، رئالیسم ( واقعگرایی ) شیوه ایست که به تجسم حقایق و واقعیت ها می پردازد . وجه تمایز عمده رئالیسم ( دقیقاً رئالیسم قرن نوزدهم ) که در اینجا مورد گفتگوی ماست رئالیسم نیمه قرن نوزدهم و نماینده اصلی آن ( کوربه ) از هر گونه خوشایند کرد ن مضامین می پرهیزد ، شعار پردازی نمی کند و وعده های شیرین نمی دهد ، واقعیت را همان گونه که هست می نمایاند . رئالیسم اجتماعی  که به گفتگو از مسائل اجتماعی و سیاسی می پردازد ، مهم ترین شاخه رئالیسم قرن نوزدهم است. همچنانکه در بالا اشاره کردیم نماینده اصلی  رئالیسم( گوستاو کوربه)  نقاش بزرگ فرانسوی و ( ایلیارپین ) نقاش روسی است